Ποιες είναι οι κύριες αιτίες της ανεπτυγμένης εγκυμοσύνης;
Καταρχάς, πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 15-20% όλων των κυήσεων τελειώνει με αυτό τον τρόπο. Ταυτόχρονα, είναι συνηθισμένο να ξεχωρίσουμε τις λεγόμενες "περιόδους κρίσης", δηλ. ο χρόνος κατά τον οποίο η ανάπτυξη μιας τέτοιας παραβίασης είναι πιθανότατα. Περιλαμβάνουν: 7-12 ημέρες (διαδικασία εμφύτευσης), 3-8 εβδομάδες κύησης (περίοδος εμβρυογένεσης), έως 12 εβδομάδες (σχηματισμός πλακούντα). Αξίζει να σημειωθεί ότι τα πιο επικίνδυνα από την άποψη αυτή είναι οι πρώτες ημέρες της εγκυμοσύνης.
Αν μιλήσουμε άμεσα για τους λόγους για την εμφάνιση μιας μη αναπτυγμένης εγκυμοσύνης στα πρώιμα στάδια, πρέπει να επισημανθούν οι ακόλουθες ομάδες παραγόντων:
- γενετική (παραβίαση του γονιδιώματος του εμβρύου) ·
- λοιμώξεις του αναπαραγωγικού συστήματος (έρπης, κυτταρομεγαλοϊός, μυκοπλάσματα, στρεπτόκοκκοι, γονοκόκκοι, χλαμύδια, ουρεπάπλασμα κλπ.).
- φλεγμονώδεις διεργασίες (ενδομητρίωση, ενδομητρίτιδα, σαλπιδοφορίτιδα).
Όσον αφορά άμεσα τον τρόπο με τον οποίο ξεθωριάζει η εγκυμοσύνη, τότε όλα εξαρτώνται άμεσα από την αιτία.
Έτσι, για παράδειγμα, στις φλεγμονώδεις διεργασίες, παθογόνοι μικροοργανισμοί διεισδύουν απευθείας στο εμβρυϊκό αυγό. Αυτό οδηγεί στο γεγονός ότι δεν συνδέεται με το τοίχωμα της μήτρας και η εγκυμοσύνη δεν αναπτύσσεται.
Η παρουσία μη αναγνωρισμένων και χρόνιων μολύνσεων στο χρόνο οδηγεί σε μόλυνση του ίδιου του εμβρύου και του αμνιακού υγρού, με αποτέλεσμα να πεθάνει και η εγκυμοσύνη να μην αναπτύσσεται περαιτέρω.
Ποιες είναι οι κύριες συνέπειες αυτής της παραβίασης;
Έχοντας εξετάσει γιατί υπάρχει μια γενικευμένη εγκυμοσύνη γενικά, ας μιλήσουμε για τις κύριες συνέπειες.
Συνεπώς, είναι απαραίτητο να πούμε ότι για να αποφευχθεί μια μη αναπτυσσόμενη εγκυμοσύνη, είναι απαραίτητο να αποκλειστούν εντελώς τα αίτια και οι παράγοντες που την προκαλούν, προκειμένου να αποφευχθούν συνέπειες. Αυτό πρέπει να γίνει κατά το σχεδιασμό.